MARC Record
Leader
001
001932832
003
BE-GnUNI
005
20230807133148.0
008
120110s2011 ||||||||||||||||| ||dut||
020
a| 9789028965867
040
a| Howest
041
0
a| dut
050
1
4
a| DH801.F443
084
a| 497.3
2| vsiso
245
0
0
a| Niet de kers op de taart :
b| waarom kunst- en cultuurbeleid geen luxe is.
260
a| Kalmthout :
b| Pelckmans,
c| 2011.
300
a| 277 p.
520
a| Het is bekend, de steeds terugkerende opmerkingen dat cultuur wel fijn is, maar niet zo nodig als pakweg goede wegen of gezondheidszorg. Cultuur is versiering en toevoeging, maar geen fundering noch noodzaak. Het overkomt de auteur zo vaak, op een etentje met vrienden, tijdens de toertocht met de wielerclub, aan de cafetoog, in de winkel of op de trein, dat mensen hem vragen of dat geld voor cultuur wel goed besteed is. Die artiesten toch, toffe mensen, maar wij moeten ze toch niet onderhouden met onze belastingen?! Overdreven? Niets is minder waar. Zelfs hoogopgeleide Vlamingen twijfelen aan de meerwaarde van een kunst- en cultuurbeleid. Nog steeds leeft de gedachte dat kunst en cultuur zoiets zijn als de kers of de slagroom op de taart. Het is best lekker maar met wat minder kan het ook. Daarom heeft Bart Caron dit boek geschreven. Hij wil uitleggen waarom cultuurbeleid helemaal geen luxe is, maar noodzaak. Hij deed dat uit bewondering voor kunstenaars en culturele werkers. Wat zij doen is het summum van menselijk kunnen. En uit respect voor het publiek: de ongelooflijke gewaarwordingen die zij de participanten leveren, zijn op geen enkele andere manier te realiseren. De centrale vraag Waarom cultuurbeleid geen luxe is?, lokt veel bijkomende vragen uit. Het boek verdedigt de stelling dat een cultuurbeleid tegelijk regulerend, marktcorrigerend en marktversterkend is. Het gaat in op de cultuurparticipatie, elitaire kunst en democratisering, een divers cultureel Vlaanderen. Er is aandacht voor de stille sociaal-culturele (r)evolutie, voor kunsten en sociaal-artistiek werk, en voor het onroerende erfgoed. Het staat ook stil bij de vraag of besparen in cultuur wel kan. Dit is een essay over 'motieven en redenen' van cultuurbeleid. Het is een uitgebreid essay, gelardeerd met ironische, puntige stukjes. Over contrabas spelen, over de duisternis in de (beeldende) kunsthuizen, over archeologie, over televisie en over het nieuwe circus, en nog veel meer.
650
4
a| Cultuurbeleid
x| Vlaanderen.
650
4
a| Kunstbeleid
x| Vlaanderen.
700
1
a| Caron, Bart,
d| ....-
0| NIV
852
4
b| HWPNT
c| PENTA
j| PENTA.497.3 CARO 11
p| 4009406
920
a| book