a| 9789034544919

a| Howest

a| dut

a| De vuurvreter.

a| Wommelgem : b| Van In, c| 2007.

a| 184.

a| Boektoppers

a| Bobby Burns vindt tijdens die zomer van 1962 zijn leven in het dorpje aan de noordoostkust van Engeland perfect. Hij is gelukkig bij zijn vrolijke moeder en aardige, begripvolle vader en geniet van het alledaagse leven dat er al een eeuw of zo lijkt te hebben stilgestaan. Steenkolen worden nog met paard en wagen van het strand gevist, en ieder weet zijn plaats en stand. Maar als de zomer overgaat in de herfst verandert de aardige, zonnige wereld om hem heen opeens. Het begint na het angstaanjagende optreden van een vuurvreter tijdens een bezoek aan de stad. Vervolgens lijkt zijn vader een ernstige ziekte te hebben, waardoor hij voor onderzoek naar het ziekenhuis moet. En op de nieuwe middelbare school gedraagt een leraar zich ongemeen hardhandig. Een nieuwe jongen uit de stad gaat in verzet en verspreidt foto's van de misstanden op school. Bobby wil hem helpen. Maar heeft dat allemaal nog wel zin nu de wereld elk moment ten onder kan gaan? Het is crisis omdat er atoomwapens op Cuba staan en de vraag is niet óf er een kernbom zal vallen, maar wanneer. Almond beschrijft als geen ander de stormen die een kind moet doorstaan op weg naar een jong volwassen leven: vol warmte, sfeer en onvergetelijke personages, en met een oog voor de grote geheimen die halfbegrepen feiten in een kinderbrein kunnen oproepen. De vuurvreter werd in Engeland en Amerika veelvuldig bekroond, onder meer met de Smarties Book Prize van de kinderjury. David Almond zet levensechte personages neer. Ook al hebben ze stuk voor stuk een sterk uitgesproken karakter, nergens komen ze ongeloofwaardig of karikaturaal over. Zo is McNulty niet enkel een woeste vuurspuwer, maar vooral een tragische figuur die getraumatiseerd is door de oorlog en zijn geloof in de mensheid heeft verloren. De verhaalstructuur van De vuurvreter is eenvoudig en rechtlijnig.

a| David Almonds beschrijvingen van het weer en de omgeving versterken de indruk dat er een onderhuidse dreiging aanwezig is in het boek. Daardoor wordt spanning gecreëerd. Doordat de gevoelens van de personages grotendeels tot uiting komen via de beschrijving van externe factoren als het landschap, wordt het boek nooit sentimenteel. Suggestieve beelden roepen de emoties op. De vuurvreter is gebaseerd op ervaringen uit de jeugd van David Almond, die zelf opgroeide in een klein dorpje aan de kust. Voor hedendaagse jonge lezers lijken de vroege jaren '60 waarschijnlijk erg ver weg. Dat er ooit een nucleaire oorlog dreigde, is hen misschien niet eens bekend. Toch zou het jammer zijn dat de thematiek kinderen ervan zou weerhouden dit boek te lezen; (de dreiging van) oorlog is immers een universeel thema en de angst die gepaard gaat met opgroeien en met het verzeild raken in nieuwe, onbekende situaties is hoe dan ook van alle tijden. De boeken van de Engelse schrijver David Almond werden meermaals bekroond. Voor De schaduw van Skellig, zijn eerste en bekendste jeugdboek, kreeg Almond o.a. een Zilveren Griffel. Ook De vuurvreter viel al in de prijzen. In Engeland werd het boek bekroond met de Smarties Book Prize van de kinderjury, wat aantoont dat De vuurvreter niet enkel bij critici, maar ook bij kinderen zelf in de smaak valt. De vuurvreter is een vlotlezend verhaal, maar zal door de thematiek en de soms wat langere beschrijvingen wellicht vooral ervaren lezers weten te boeien.

a| Nergens kent het verhaal echte hoogtepunten. De sterkte van het boek schuilt voornamelijk in de sfeerschepping. Met nauwgezette beschrijvingen brengt David Almond de wereld van Bobby voor de lezer tot leven: "In de bus liet ik toe dat mam haar arm om me heen sloeg en we zaten dicht tegen elkaar aan terwijl we langs de rand van de stad hobbelden. Ik luisterde of ik haar hartslag kon horen. Ze zei dat de lucht prachtig was, al dat blauw dat vervaagde tot al die flarden paars en oranje en roze. Ze praatte enthousiast over de velden, de hagen, de volkstuintjes, de duiventillen, de vormen van de kolenmijnen die zich aftekenden tegen de lucht in het noorden. Ze hield haar adem in bij de eerste aanblik van de verre glinsterende zee, bij de daken van ons gehucht Keely Bay.' Aan de seizoenen schenkt de schrijver behoorlijk wat aandacht. Niet zelden weerspiegelen de weersomstandigheden de gemoedsgesteldheid van de personages. Het einde van de zomer lijkt meteen ook het einde van een zorgeloze periode aan te kondigen. De herfst brengt onrust met zich mee. Van een nog groter belang is de aanwezigheid van de zee. Ze heeft een onmiskenbaar grote invloed op alle mensen in Keely Bay. Enerzijds brengt de zee werk en plezier, anderzijds heeft ze iets onheilspellends in zich. Ailsa gelooft zelfs dat je aan zee het gejammer van zeelui kan horen die tijdens de oorlog zijn verdronken. 'En daar hoorden we ze, de geluiden die best gehuil en geschreeuw konden zijn als we er op een bepaalde manier naar luisterden. 'Ik heb ook wel eens gelach gehoord,' zei ze. 'Maar dat klonk heel anders. Waarom huilen ze zo, Bobby?' 'Het is de lucht. Het is de zee. Het is...' Ze raakte mijn arm aan. 'Je weet best dat het de lucht en de zee niet zijn. Vind je het soms ook eng, Bobby Burns?"

a| Leeftijd: 12+

a| Almond, David, d| ....- 0| (viaf)

b| HWSJS c| SJS j| SJS.LEESBOEK.BLAUW.ALMO.07 p| 2012141

b| HWSJS c| SJS j| SJS.LEESBOEK.BLAUW.ALMO.07 p| 2012152

a| book