Niet welkom
- Type:
- boek
- Titel:
- Niet welkom
- Jaar:
- 2013
- Taal:
- Nederlands
- Uitgever:
- Hasselt : Clavis, 2013
- Paginering:
- 151 p.
- Plaatsnummer:
- SJS.LEESBOEK.BLAUW.VERR.13 (SJS)
- ISBN:
- 9789044820119
- Onderwerp:
- Familie
Wereldoorlog I - Samenvatting:
- De klaprozen op de cover verklappen het thema van het nieuwste boek van Detty Verreydt. In 2014 is het honderd jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog uitbrak. De auteur vertelt het verhaal op basis van de herinneringen van haar oom die de oorlog meemaakte. Kleine Rik woont samen met mama en zijn kleine zus Rosalie bij oma en opa want, papa, ‘de schoolmeester', moest naar het front vertrekken als ambulancier. Samen met Riks nichtje Alice en de rest van de familie moeten ze vluchten tot in Nederland om nadien, als het veilig genoeg is, terug te keren. Verreydt legt de focus op het kleine dagdagelijkse leven van een gezin een eeuw geleden en vooral de vraag of papa nog in leven is, beheerst het boek. Verreydt legt de klemtoon niet op de gruwel in de loopgraven, het gaat vooral over smokkelen, stiekem post versturen naar het front, het tekort aan eten dat via zegels moet worden gekocht, het verbergen van allerlei zaken voor de Duitse soldaten. Zoals in veel oorlogsverhalen is de jonge hoofdpersoon onwetend. ‘Als we niet te veel weten, kunnen we onze mond ook niet voorbijpraten.', De auteur hanteert een vrij direct taalgebruik met weinig beeldspraak en door het gebrek aan beschrijvingen blijf je als lezer een beetje op je honger. De karaktertekening is nogal oppervlakkig waardoor het identificatie met de jonge hoofdpersoon bemoeilijkt. De gebeurtenissen, eerder dan de gevoelens die ermee gepaard gaan, staan centraal. Toch blazen de kleine details het verhaal af en toe wat leven in. Een oorlogsliedje dat kleine Rosalie plots zingt en waarvan ze niet begrijpt waarom ze het niet mag zingen. ‘“Pa, hoe is het aan de IJzer?” vroeg het zoontje aan de keizer. “Ach, mijn jongen, we kunnen er niet door, want de kleine Belg staat ervoor”.' Verder geeft Verreydt subtiel mee hoe enkele vaderlandsstrijders getraumatiseerd terugkeren van het front. ‘De jongeman antwoordt niet. Zijn moeder komt aangelopen. Ze neemt hem bij de hand alsof hij een kleuter is.' Geen grootse, heroïsche verhalen dus, maar een sober boek dat de spanning er moeilijk weet in te houden. De enigszins hoopvolle, maar oh zo ironische laatste zin is misschien de beste van het boek. ‘Goede ambulancier? Denk je soms dat het ooit nog oorlog wordt? Zo dom zijn de mensen niet.'
- Permalink:
- http://bibtest.howest.be/catalog/hws01:002082758
