Hoezo mislukt? : de nuchtere feiten over de integratie in Nederland
- Type:
- boek
- Titel:
- Hoezo mislukt? : de nuchtere feiten over de integratie in Nederland
- Jaar:
- 2010
- Taal:
- Nederlands
- Uitgever:
- Amsterdam : Nieuw Amsterdam, 2010
- Nota:
- Analyse op basis van cijfermateriaal van de integratie van allochtonen in Nederland.
- Plaatsnummer:
- SJS.BOEK.328.7.VERH.10 (SJS)
- ISBN:
- 9789046806340
- Onderwerp:
- Migranten ; integratie ; Nederland
- Samenvatting:
- In de inleiding op dit boek beschrijft Tofik Dibi, parlementslid voor GroenLinks in Nederland, een meisje met hoge hakken, een figuur om u tegen te zeggen in een sexy jeansbroek, met zwart gekohlde ogen die bewust en onafhankelijk de wereld in brand steken, en een hoofddoek. Meteen wordt duidelijk gemaakt dat we, als het gaat over integratie, het symbool niet moeten verwarren met de kwestie. Niet alle gesluierde dames zijn onderdanige sloren, en niet elke Vlaamse vrouw is even geëmancipeerd. Kunnen we met andere woorden alleen spreken van succes als alle Nederlandse autochtonen tulpenboeren geworden zijn? Of is die tulp dan weer te Turks? Als het gaat over het integratiedebat, zo stelt Frans Verhagen in Hoezo mislukt?, dan zijn we in een val getrapt. We focussen enkel en alleen nog op de symbolen, de problemen, de hinder en de wrijvingen. En die zijn er, dat wordt nergens ontkend, maar we moeten ons afvragen wat we nu eigenlijk verwachten. Als we kijken naar een maatschappij zoals de Amerikaanse, die veel meer ervaring heeft met migratie, doet Nederland het dan in vergelijking niet verdienstelijk? 'In Nederland weerspiegelt het uitkeringsstelsel de breed gedeelde norm voor het sociale minimum en die is heel wat hoger dan wat Amerika te bieden heeft. Bovendien profiteert de tweede generatie op alle terreinen van de voorzieningen van de verzorgingsstaat in brede zin. Het is daardoor in Nederland gemakkelijker om daadwerkelijk sociaal mobiel te zijn dan in de VS, waar dat vooral een aansprekende mythe is.' En zodra we met cijfers gaan goochelen, moeten we ook goed opletten dat we geen appels met peren vergelijken. 'Het is belangrijk om vergelijkingen te maken tussen groepen die zich laten vergelijken. Daarom moet vooruitgang van leerlingen worden afgemeten aan de progressie die ze maken ten opzichte van hun ouders., Gezien de nogal eenzijdige sociaal-economische samenstelling van de eerste generatie allochtonen heeft het weinig zin om álle allochtonen te vergelijken met álle autochtonen. Veel critici van de integratie in Nederland vergeten dat. Ze kijken alleen naar totaalcijfers, waardoor onderwijssuccessen gebagatelliseerd of niet herkend worden.' Die positieve benadering, het kijken naar de successen in plaats van de mislukkingen, kan zuurstof geven aan het debat over de multiculturele samenleving. Af en toe stoort het dat Verhagen suggereert dat alles wel vanzelf en zonder al te veel sturing van bovenaf goedkomt. Gelukkig legde hij ook nog de vinger op een van de belangrijkste wonden: er moet vooral geïnvesteerd worden in de jongste generatie. Zij hebben degelijk onderwijs nodig. Dat is een belegging met een grote 'return on investment'. Laten we dit boek dan maar gelijk naar Pascal Smet sturen, zodat hij beseft hoe belangrijk het is dat op één september álle kinderen in Vlaanderen op de schoolbanken zitten. [Isabel Vanzieleghem]
- Permalink:
- http://bibtest.howest.be/catalog/hws01:002322499
